معماری هفت

به علت بیکاری در دو روز گذشته نشستم و دارم آخرین مراحل تهیه پورتفولیوی آکادمیکم رو انجام میدم که بفرستم برای تائید مدرکم و از شر این یک مرحله راحت بشم . البته مسلما کار با این فرستادن تموم نمیشه اما از شر این مرحله راحت میشم .
رسیدم به آخرین پروژه ای که میخوام بفرستم و باید یک مقدار روش کار کنم تا آماده چاپ گرفتن بشه . یاد تحویل همین پروژه توی دانشگاه افتادم . اونهایی که معماری خوندن میدونن تحویل پروژه یعنی چی . در دقایق آخر همه چیز رو سر هم میکنی و ماکتت رو با آب دهن هم شده باشه باید به هم وصل کنی و نقشه ها رو جلد کنی و .... تا بری برای تحویل . این پروژه معماری 7 من بود . استادها گفته بودند باید به صورت شاسی تحویل داده بشه . من هم که حوصله بارکشی نداشتم رفتم به جای شاسی به تعداد کافی یونولیت خریدم که کارم رو بچسبونم روش . خب این هم یک جور شاسی هست اما از نوع سبکش . کارمون یک مجموعه بود توی بافت خیلی قدیمی شهر تبریز . یک مسجد و یک حوزه علمیه و یک قسمت تجاری . طرحش بد نشده بود . برای ارائه خواستم قیافه قدیمی داشته باشه و در ضمن خدا نکرده هم خیلی تو زحمت نیفتم برای همین همه تمام نقشه ها رو روی کالک و با جوهر راپید قهوه ای ( کلاس سنتی ) دسن کردم . خلاصه شاید یکی دوساعت مونده بود به تحویل که دسن و تایتل و همه چیز تموم شد . اتاقم هم پر شده بود از وسایل و مقوا و همه چیز و کارم به هال کشده بود . لازم به ذکره که اتاق من چهار و نیم متر در شیش و نیم متر بود یعنی از هال و پذیرائی خونه فعلیمون بزرگتر !!!خلاصه گفتم خب داره تموم میشه و فقط مونده بود این کالکها رو به یونولیتها بچسبونم که یکهو با یک مشکل پیش بینی نشده مواجه شدم . کاغذ کالک به شدت به چسبهایی که حلالشون آب باشه واکنش نشون میده و جمع میشه و بد منظره . از اون طرف هم یونولیت به چسبهایی که حلالشون تینر باشه واکنش نشون میده و خورده میشه !!! حالا من این دوتا جنس رو با چی به هم بچسبونم ؟؟؟ قیافه ام مثل علامت سوال بود که مامانم وارد هال شد و فکر کنم خیلی دلش به حالم سوخت . ازم پرسید من میتونم کمکی بکنم ؟ من هم عین ای کیو سان به دلیل ذیق وقت در چند ثانیه کل سلولهای خاکستری مغزم رو به کار انداختم و گفتم بدو برو نخ و سوزن بیار . مامانم چیزی نپرسید و دوید جعبه خیاطیش رو آورد . گفتم بدو بیا اینا رو برای من بدوز . گفت چیا رو بدوزم ؟ گفتم این کالکها رو من با سوزن ته گرد به طور موقت وصل میکنم به این یونولیتها تو دور تا دورشون رو به یونولیت بدوز . بعد من روی دوختها از رو یک نوار مقوای قهوه ای میچسبونم که هم مثل قاب بشه و هم دیده نشه . خلاصه من و مامانم نشستیم به دوختن شاسی ها. و تمومش کردم و دویدم رفتم تحویلش دادم .

امروز که داشتم نقشه ها رو نگاه میکردم یا دوختهای مامانم افتادم و خیلی دلم براش تنگ شد