بچه های ما

اولهای آشنائیم با امین بود . خوب یادمه توی پارک ساعی داشتیم با هم راه میرفتیم . داشت پام از خستگی ذوق ذوق میکرد . قبلش بارون اومده بود و همه جا خیس بود هیچ جا نمیتونستیم بشینیم .امین برام گفت پسر بچه ها تا یک سنی حدود دوازده سالگی فکر میکنن که باباشون قوی ترین و باهوش ترین مرد دنیاست . توی اون سن یکهو فکر میکنن که باباشون احمق ترین و بدبخت ترین مرد دنیاست و بعد از چند سال به یک تعادلی میرسن .

چند روز پیش دور میز غذا خوری نشسته بودیم . من داشتم با کامپیوتر کار میکردم و امین داشت با شادمهر برای تکالیفش سر و کله میزد . باید با کلمه
strong
جمله میساخت . امین گفت چه جمله ای میخوای بسازی ؟ شادمهر گفت
My dad is really strong
و بعد بلافاصله گفت البته خب درست نیست اما برای جمله سازی اشکال نداره . ما که منفجر شدیم از خنده و امین گفت باباجون قراره من توی 12 سالگیت بیچاره بشم چقدر زود شروع کردی .

اینجا هوا عالی شده و تموم چمنها پر شده از این گلهای زرد خودرو . فکر کنم همونهایی هست که به زودی تبدیل به قاصدک میشه . بچه ها عشق اینو دارن که هی برن از این گلها بچینن . ظاهرا مشکلی نیست اما میترسم عادت کنن و برن گلهایی که مردم دم خونشون کاشتن هم بچینن برای همین میگم که نچینین ، بهتره .اونروز آرتا رفته بود توی چمن به گلها اشاره میکرد و میگفت مامان میشه
pick it up
کنم؟ گفتم نه مامان جون نچینش . گفت مامان چرا نمیشه
pick it up
کنم ؟

به ترجمه های شادمهر هم داریم عادت میکنیم . یک لباس جدید خریده بودیم که خیلی اصرار کرده بود براش بخریم . خب بد نبود اما خودش خیلی خوشش اومده بود . فرداش هم گفت که میخوام بپوشم برم مدرسه . پوشید و امد گفت مامان من چطوری نگاه میکنم ؟ داشت
How do I look like
رو ترجمه میکرد.

در ضمن تولد آرتا هم دوشنبه بود به دلیل ضیق مهمان ، تولدش رو توی مدرسه براش گرفتیم و کلی بهش خوش گذشت . انقدر ذوق تولدش رو کرد که خدا میدونه . عصر هم توی خونه دور هم باز شمع گذاشتیم روی کیک و فوت کرد و کادوهاش رو گرفت و کلی باهاشون کیف کرد . عزیزم تولدت مبارک باشه . هر سه ما خیلی دوستت داریم