خاطره ها

خیلی قشنگ توی ذهنمه . سال سوم دبیرستان رو که تموم کردم کنکور دانشگاه آزاد رو دادم برای اینکه مثلا با کنکور آشنا بشم . رشته کامپیوتر تهران مرکز رو انتخاب کرده بودم البته اون موقع خیلی واحدهای مختلف تو دانشگاه آزاد نبود . از کاپیوتر هم فقط هم نرم افزار داشت من هم گفتم به هر حال باید یک رشته ای انتخاب کنم همینو زدم . خلاصه رفتم و امتحان دادم و تموم شد . مدرسه ها شروع شد که نتیجه ها اعلام شد . مامانم رفته بود بیرون و روزنامه رو دیده بود و خریده بود اسم بچه های دوستاش رو نگاه کرده بود و همین .خواهرم هم اون وقت تهران بود (در کل شهرستان درس میخوند) اونهم روزنامه رو گرفته بود و اسم دوستاش رو نگاه کرده بود تمام . هیچ کدوم به فکرشون نرسیده بود که یک نگاهی هم به اسم من بکنن . خودم هم تو باغ نبودم که اصلا کی اسامی در میاد . باورتون نمیشه پسر خاله دوستم داشته دنبال اسم دوستش میگشته که اسم منو دیده بود . زنگ زده بود به دوستم که این کنکور دانشگاه آزاد داده ؟ اسمش توی لیسته . اون دوستمون به خواهرم زنگ زده بود و اونها وقتی دوباره روزنامه رو باز کردن دیدن که بعله اسم و فامیل و شماره شناسنامه درسته . یادمه وسط زنگ تفریح بود و من داشتم به شدت شلنگ تخته مینداختم که خواهرم با صورت بر افروخته از در کلاس وارد شد و فریاد زد کامپیوتر دانشگاه آزاد قبول شدی . چند لحظه کلاس رفت توی سکوت و بعد یکهو همه هورا و کلی تحویلم گرفتند . غیر از من شاگرد اول کلاسمون هم همون کامپیوتر قبول شده بود و بعد فهمیدیم یکی دو نفر دیگه فیزیک قبول شدند اما مال من اولین خبر بود برای همین خیلی بچه ها تحویلم گرفتن . رفتیم خونه و مشورت خانوادگی گذاشتیم و به این نتیجه رسیدیم که بهتره من ثبت نام نکنم چون ممکنه شل بشم برای کنکور سراسری و غیره . بعد ورق برگشت و قرار شد برم ثبت نام کنم . گفتن برای ثبت نام فقط کسی که قبول شده میتونه بیاد و مادر و پدرش نمیتونن بیان برای همین بابام منو رسوند دم در دانشگاه و من رفتم تو . توی یک سالن همه نشسته بودیم البته فقط اجناس مونث . معاون دانشگاه اومد و با یک لحن خیلی بدی گفت خانمها اینجا دانشگاه آزاد نیست دانشگاه آزاد اسلامی هست . پس فردا با شیش تا انگشتر و 5 تا النگو و غیره نیاین . خدائیش خیلی بهم بر خورد گفتم حداقل یک خانم وجود نداشت بیاد این حرفها رو بزنه ؟ تمام مدارک و پول ثبت نامم هم توی کیفم بود اما اومدم بیرون و به بابام زنگ زدم بیاد دنبالم . وقتی رسید و توی ماشین نشستم پرسید خب چطور بود ؟ گفتم ازشون خوشم نیومد . گفت یعنی چی ؟ گفتم یعنی ثبت نام نکردم ، آدمهای بی کلاسی بودند و عجیبه که مامان و بابام هم چیزی نگفتن و گفتن هر جور خودت راحتی
سال بعدش که دانشگاه سراسری قبول شدم خب اولش کلی برامون کلاس توجیهی گذاشتن که البته اجناس مونث و مذکر با هم بودند که درسها اینطوریه و استادها این طوری و یک نفر از انجمن اسلامی اومد و یادمه تنها چیزی که در مورد سر و وضعمون گفت این بود که خانمها و آقایون ( یا شاید هم برادرها و خواهرا) ظاهرتون در شان یک دانشجو باشه ، همین

چند روز بعد از اینکه بگیر وببند و بزن در مورد حجاب توی ایران شروع شد یک بنده خدایی یک تیک فیلم از نطقهای انتخاباتی رئ یس جم هور وقت رو فرستاد که توش گفته بود ما به لباس پوشیدن مردم چکار داریم ؟ این توهین آمیزه که به ملت بگیم چی بپوش یا نپوش و یاد اون روزها افتادم

اما چند وقت بعدش که عکسهای مقابله با اشرار رو دیدم تازه فهمیدم توهین چه جوری میتونه باشه . من نمیدونم اونها چه جور آدمهایی بودن که باهاشون اون طوری رفتار کردن اما خودتون رو بگذارین جای مثلا یک اقازاده از کشور عربی که نشسته پای کامپیوتر و میرسه به این عکس . چه احساسی نسبت به ملت ما پیدا میکنه . توی دلم گفتم واقعا ملت بدبختی هستیم از بیرون و درون در حال توهین به ما هستن و جیکمون هم در نمیاد . خیلی خودمون رو میکشیم پتیشن درست میکنیم و ... نمیدونم چه میتونیم بکنیم اما واقعا بدبختیم