در هم

خب یک کم هوا سرد شد . یک روز که هوا منفی چهار درجه بود و فکر کنم بادش منفی هفت درجه اومدیم از خونه بریم بیرون . هر چی گشتم شال گردنم رو پیدا نکردم . اونروز پالتویی پوشیده بودم که تقریبا کوتاه بود و کلاه هم نداشت . خیلی از کلاه بافتنیم خوشم نمیاد پس گفتم بی خیال و با بچه ها زدم بیرون . اینجا یک تبصره بگذارم که هر روز از خونه حدود ده دقیقه پیاده روی دارم تا مدرسه بچه ها بعد ده دقیقه دیگه تا ایستگاه اتوبوس و برگشتن هم بالعکس . خلاصه رفتیم بیرون و دیدیم همه کلی کلاه و شال گردن گذاشتن و من هم لبخند میزدم که شما ها سردتونه ؟ سرما ندیدین ؟ معلومه تازه واردین . مثل من نیستین که بچه تورنتو هستم !!!! بعد از ده دقیقه با خودم میگفتم کاشکی کلاهم رو گذاشته بودم و پنج دقیقه بعدش به جد و آباد خودم و هر کس که احساس میکنه بچه تورنتو هست لعنت میفرستادم . آخ آخ میدونم هنوز سرمای اصلی زمستونش مونده اما اگه بدونین چه بادی بود وای .

شادمهر توی درسهاش و زبان و رفتار اجتماعی خیلی پیشرفت کرده . خیلی مدیون معلمش هستیم و معلم جدی ای هست که کاملا برای بچه ای مثل شادمهر خوبه و معلومه که خیلی برای شادمهر هم زحمت کشیده تا تطبیقش بده . اگه نگم نامردیه که معلمش کلیمی هست . بازم بگین این کلیمی ها بد هستن !!!!!

آرتاکه به کل معلم قبلیش رو فراموش کرده و فکر و ذکرش شده معلم جدیدش و خیلی ازش خوشش اومده . خدا رو شکر.

من هر چند وقت یکبار به خودم یاد آوری میکنم که توی این دنیا به هیچی دل نبندم و به امید این بنده های خدا نباشم . نه اینکه برم تو بیایون زندگی کنم اما خودمو مچل کسی نکنم اما نمیدونم چی میشه که باز به خودم میگم اینا فرق میکنن . قضیه چیه ؟ قضیه حالی هست که توسط یکی از فامیلامون ازم گرفته شد . خب با توجه به اینکه این نزدیک زندگی میکنن با خودم گفتم حتما کلی باهاشون میریم و میایم و خب معاشرت میکنیم . آقا دریغ از یک بعد از ظهر که نشسته باشیم دور هم یک چایی خورده باشیم . فقط حدود ده بار شام دعوتشون کردم خونمون و هر دفعه یک بهانه ای آوردند . دفعه آخر که چون میخواستم یک فامیل دیگه رو هم دعوت کنم بهشون گفتم ، گفتند فردا که نمیشه و پس فردا هم نمیشه و .... برو تا 20 روز بعد یک شب قرار گذاشتیم . شب مهمونی کلی بساط چیدیم و بشین بشین ... نیومدن امین گفت حتما یادشون رفته من یک زنگ بهشون میزنم . زنگ زد و گفتن نه یادمون نرفته داریم میایم . نشون به اون نشون که بعد از ساعت نه شب اومدن . برای شام !!!بگذریم که غذا ها مثل زهر مار شده بود انقدر روی گاز مونده بود ، اونشب رو با روی خوش برگزار کردم اما دیگه بهم برخورد و بیخیال شدم . نه اینه قهر کنم اما مسلما نه دعوتشون میکنم و نه اگه دعوتم کنن میرم . رفت و آمد که زوری نیست . اینجوری احساس میکنم خوششون نمیاد بیان و من به زور دارم وادارشون میکنم .
اما در عوض با اون همسایه بلغاریمون جور شدیم . یک پسر داره یک سال از شادمهر بزرگتر . انقدر این سه تا با هم قشنگ بازی میکنن که حظ میکنیم . یک شب مادرش مهمونی دعوت بود و پسرش رو گذاشت خونه ما و رفت مهمونی تا شوهرش از سر کار بیاد و برش داره . یک شب ما مهمونی دعوت بودیم بچه ها رو بردیم اونجا و خودمون برای بار دوم در عمر بچه داریمون بدون بچه رفتیم مهمونی !!!!(پدر و مادر نمونه ایم نه ؟) فردای شبی که کلی از اون مهمونی حرص خوردم اومدن دم خونمون که ما امشب کلی مهمون داریم توی اطاق مهمونی ساختمون شما هم بیاین . من هم دیدیم به بچه ها خوش میگذره رفتیم . من یک مقدار زودتر رفتم کمک کنم که کار زیادی نبود . بعد اومدم خونه و همه رفتیم . قضیه مهمونی این بود که اونروز توی بلغارستان به نام ایوان بود و پدر و پسر خونه هر دو اسمشون ایوان بود و در روزهایی که به اسم کسی هست اونی که اون اسم رو داره جشن میگیره و بقیه رو دعوت میکنه . مادر خانواده میگفت امروز روز مهمیه چون من هم پسرم ایوانه هم شوهرم و هم برادرم ( اسم قحطه؟)و خلاصه اونجا کلی بهمون خوش گذشت و مهموناشون که همه بلغاری بودند میومدن و با ما سر حرف رو باز میکردن و خودشون کلی مواظب ما بودن که بهمون خوش بگذره . خلاصه ما تا بیایم خونه و بچه ها رو روونه تخت کنیم ساعت شده بود یک و نیم !!! خلاصه آدم از اونجایی که انتظارش رو نداره یکهو در رحمت بهش باز میشه . به امین گفتم ما مثلا ایرانی هستیم و کلی برای خودمون تبلیغات میکنیم که چقدر خونگرمیم . اون از فامیلامون . بعد هم میگیم این اروپایی ها عواطف ندارن ببین چقدر مواظب ما بودن و با ما گرم گرفتن .تازه ما تقریبا هر دو روز در میون هم رو میبینم . این در حالیه که شوهر خونواده ساعت 8 و 9 از سر کار میاد وخانمش هم درس میخونه .

خب گفتم که در همه نه ؟ سوا هم نکین!!