مبارکه

خب دیگه وقتش شد که بشینم پای کامپیوتر خونمون و بنویسم . قضیه از اونجا شروع شد که فردای اون شبی که بابای ایوان برامون ماهی آورد امین قرار داشت بره برای مصاحبه کاری . توی یک شرکتی که کار معماری داخلی میکنن ولی زیاد چیزی ازش نمیدونستیم . اون رفت و اومد و منهم اونروز زیاد حالم خوب نبود و همش گیج خواب بودم و تا یک چند ساعت بعد از اومدنش هم همش درگیر بچه ها بودیم و چیزی ازش نپرسیدم . بعد که نشستیم پیش هم پرسیدم مصاحبه ات چطور بود ؟ گفت خیلی خوب بود . سابقه یکی از کارهایی که تو ایران داشتم خیلی به کارشون نزدیک بود و خیلی خوششون اومد و منهم از نوع کارشون خوشم اومد . گفتم خیلی خوبه و پا شدم رفتم توی اشپزخونه به کارهام برسم . امین اومد دم آشپزخونه و گفت چرا رفتی بقیه اش موند . گفتم خب بقیه اش چیه ؟ گفت : گفتند از فردابیا سر کار!!! منهم دهنم از تعجب باز مونده بود گفتم جدی میگی ؟ گفت آره در مورد حقوق هم باهام صحبت کردند و خودشون حقوقی پیشنهاد کردند که بیشتر از اونی بود که من میخواستم . ای خدا ، شکرت . من که خیلی خوشحال شدم . نمیتونین تصور کنین چقدر و دیگه از فرداش کار ثابت امین شروع شد . درسته که قبلش هم کار میکرد اما کارش حالت پارت تایم داشت و چیزی نبود که بخواد در آینده هم ادامه اش بده و یک جورهایی برای گذران زندگی بود . امیدوارم کارش همینجوری خوب ادامه پیدا کنه .
حالا چی شد که من وقت کامپیوتر بازی نداشتم ؟ بهش گفتند ما تا برای تو کامپیتر بخریم فعلا کامپیوتر خودت رو بیار تا ما یکی بخریم و اینجوریه که فعلا برای چند وقت امین باید این لپ تاپمون رو ببره و بیاره و دسترسی من به کامپیوتر محدود میشه به کامپیوتر کتابخونه که اونهم باهاش نمیشه فارسی تایپ کرد ( شاید هم بشه من نمیدونم ).
دیگه منهم روزها دارم کماکان به کارهای عقب افتاده میرسم و تصمیم دارم توی هفته آینده یک سری کارا رو جلو بندازم چون خودم هم ممکنه یکهو برام سر کار و باید خودمو آماده کنم .
همین
البته خودش خیلی بود